Het illegale circuit!

Vandaag of morgen is het weer JA of NEE.
Of eigenlijk weet ik al dat het NEE is.
Afgelopen week een paar dagen lang vreselijke hoofdpijn gehad, en dat is voor mij het teken dat mijn ongesteldheid er aan komt.
Het is vandaag cyclusdag 25, en 13 dpo (days past ovulation).
Dag 25 is natuurlijk erg vroeg, maar mijn luteale fase (de tijd na de eisprong) was de laatste maanden elke keer 8 a 9 dagen.
Veel te kort voor een innesteling.
Er bestaan pilletjes voor 'Utrogestan', deze zorgen voor een goede doorbloeding van je baarmoederslijmvlies en stellen je menstruatie een beetje uit.
Maar in deze kliniek 'doen ze daar niet aan!!!'.

"Mevrouw, als uw lichaam zwanger is, dan weet uw lichaam ook op dag 8 wel dat dat zo is, en wordt u niet ongesteld".

Ja, ja, je zou ze bijna gaan geloven, zo stellig krijgen ze dat uit hun mond.
Misschien werkt dat bij goedgelovige 'in de dokter weet alles' vrouwen, maar ik ben eigenwijs.
Ik ben geinteresseerd in alles wat met het menselijk lichaam te maken heeft, vooral als het om mijn eigen lichaam gaat.
Durf wel te zeggen dat ik inmiddels 'veel' weet.
Ik heb veel gegoogled, heb stukken en onderzoeken gelezen.
Een lichaam weet pas wanneer het zwanger is als er een innesteling heeft plaatsgevonden, daarna gaat het namelijk pas zwangerschapshormonen aanmaken.
Dus een innesteling moet wel een kans krijgen, en met een menstruatie op dag 8 is dat zeker niet het geval.

Die pilletjes heb ik overigens eerder gebruikt (in het ziekenhuis waar ik eerst was), geen probleem, ze werden zomaar voorgeschreven, ik hoefde er niet eens om te vragen. Zij gaven dat gewoon, eigenlijk altijd ter ondersteuning.
En het werkte!
Maar ja, nu in deze kliniek doen ze er niet aan!

Vorige maand, heb ik de resterende 6 pillen gebruikt die ik nog over had.
En zoals verwacht werd ik later ongesteld.
Je had ze moeten horen.

"Ziet u nu wel, er is niets mis met uw luteale fase, uw lichaam heeft zich weer prima aangepast"

Oh oh oh, wat was ze in haar nopjes.
Natuurlijk stond ik op het punt om te vertellen dat dat niet mijn lichaam is, maar 'de pillen'.
Maar daarmee gooi ik natuurlijk mijn eigen glazen in.

Nu schrijf ik mee op een forum, en een andere schrijfster (die inmiddels zwanger is), had nog een voorraadje 'pillen' liggen!
Dus deze ronde heb ik 'illegale pillen' uit een 'illegaal circuit' gebruikt.
Gniffel, gniffel, klinkt spannend he?
Ik hoop dat mijn 'illegale pillen' hun werk doen, ook al is dat waarschijnlijk niet deze ronde.


p.s. Mijn speciale dank gaat uit naar M. voor de illegale levering van pillen :-)

Een kwartiertje blijven liggen!

Zo, IUI4 is achter de rug.
Ik kan nu weer niet veel meer als afwachten.

De IUI stelt zoals gewoonlijk niets voor, liggen, eendenbek erin, teleurstellende hoeveelheid vloeistof(lees donorsperma) erin, eendenbek eruit, klaar! U mag nog een kwartiertje blijven liggen he, mevrouw. En natuurlijk hopen we dat u het niet nodig heeft, maar hier liggen de nieuwe recepten voor de volgende ronde.
En weg is ze! Twee, hooguit drie minuten heeft alles bij elkaar geduurt.

En daar lig ik dan, in een redelijk genante houding, voor de 4e keer naar het plafond te staren.
Het plafond bestaat uit verschillende platen.
Vlak boven mijn hoofd zit de brandmelder, hij doet het, want telkens knippert het rode lichtje.
Als je ligt te wachten duurt een kwartier best lang, mobi doet het hier niet, dus daar heb ik ook niets aan. Dan gaat mijn fantasie op de loop.
Ik kijk graag Grey's Anatomy en daar gebeuren ook altijd spannende activiteiten in kamertjes zoals deze. Er lopen hier best een aantal knappe mannelijke gynaecologen rond, er moeten toch vrouwelijke gynaecologen, artsen, assistenten zijn die dat ook vinden.
Worden er op de afdeling en in de gangen dan van die heimenlijke blikken naar elkaar geworpen?
En zouden er in de kamer waar ik lig dan spannende 'snelle' acties tussen de witte jassen plaatsvinden?
Broehaaaa, en dan zeker op deze stoel waar ik nu lig!
Ho wacht, mijn fantasie wordt opeens minder leuk. Hé getver!
Nee, dat gebeurt vast niet. Waarschijnlijk zien ze op een dag zoveel vrouwelijke geslachtsorganen, dat ze daar dan geen zin meer in hebben. Net als een bakker die na verloop van tijd ook zijn eigen gebakjes niet meer eet.

Eigenlijk snap ik uberhaupt niet waarom mannen gynaecoloog zouden willen worden.
Het feit is dat ze in hun beroep veel verschillende vormen, kleuren en maten vagina's tegekomen.
Wil je dat als man? Ga je niet vergelijken?
Kun je daarna als vriend/echtgenoot nog genieten van die van je vriendin of vrouw?

Afijn, het kwartier is voorbij.

Heimwee

Ik moet opnieuw voor een echo, het is cyclusdag 9.Het loopt vreselijk uit, dat gebeurt hier niet vaak, het is altijd druk dus er is normaal gesproken een strak schema.
Er zijn nog twee dames voor mij, en telkens zie ik 'de arts', 'de arts-assistent', 'de assistent in opleiding' of weet ik wie, druk heen er weer lopen met een dossier in haar hand.
Ze komt in ieder geval uit het kamertje waar ik straks in moet.
Ik heb af en toe geen idee meer, wie mij helpt en welke functie ze hebben.
Telkens als ik denk, nu heb ik ze heus allemaal wel een keer gezien, staat er, net als vandaag, weer een nieuw iemand.
Sinds ik hier onder behandeling ben, heb ik al tenminste 12 verschillende gezichten gezien, en dan heb ik het alleen over de mensen die ik in 'mijn' echo-kamer tegenkom, en niet de verpleegkundigen en administratief personeel (want die zijn namelijk wel altijd hetzelfde).

Dat was in mijn 'eigen' ziekenhuis waar ik begonnen ben wel anders. Daar zag ik elke keer dezelfde gezichten, wisten ze wie je was, kenden ze je verhaal en deden ze hun best om je een beetje tegemoet te komen qua afspraken i.v.m. mijn werk.
Niet te vergelijken! Maar helaas moet ik het er mee doen, ik heb geen andere keus.
Hoe graag ze me daar ook hadden willen helpen, de regels verboden het om met mijn 'eigen' donor IUI te doen. Dát mag alleen als het je vriend/man is.
Mijn donor heeft nog aangeboden om te doen alsof hij mijn vriend was, maar  ik wilde wel open kaart spelen naar het ziekenhuis en zij vonden het risico te groot.
Als er dan iets mis zou gaan zijn zij in zo'n geval niet verzekerd, en komen ze in een kwaad daglicht.
Toen heb ik dus de beslissing genomen om met een onbekende donor verder te gaan en ben ik overgestapt. Maar ik denk nog wel eens met heimwee terug.

Eindelijk ben ik aan de beurt.
Terwijl ik inmiddels halfbloot ben, is zij nog druk bezig mijn dossier door te lezen/bladeren.
Als ze klaar is, gaat ze op zoek naar een ei/follikel.
Dit doet ze behoorlijk hardhandig, nu ben ik inmiddels wel wat gewend en zeker niet kleinzerig, maar de tranen schieten in mijn ogen.
Gevoelig? vraagt ze.
Ze kan mijn linkereierstok niet vinden. Dat is niet zo vreemd, die ligt altijd verstopt.
Om hem te vinden moeten ze daarom altijd flink op mijn buik drukken.
Nou dat kan ze goed.
Ondanks dat het maar een petieterig meisje is, doet ze me nu denken aan een duitse worstelkampioene. Met een enorme kracht duwt ze op mijn buik.
Gelukkig heeft ze iets gevonden, maar het lijkt alsof ze het niet gelooft.
Nogmaals dezelfde procedure, pfff.
En dan is ze klaar, en bladert vertwijfelt door mijn dossier.
Ik moet er zelf naar vragen, maar er blijkt al een follikel te zitten van 16 mm.
Het is cyclusdag 9, en voorgaande drie maanden had ik vaak pas op dag 15/16 een follikel van die afmeting. Ze twijfelt. Met mijn dossier onder haar arm zegt ze dat ze even gaat overleggen.
Nu snap ik ook waarom het zo uitloopt!
Ik mag morgenavond Pregnyl spuiten en dat betekent dat ik op dag 12 mijn eisprong/IUI heb.
Wauw, dit is een spoedei.

Helaas mag ik weer 38 euro neertellen voor Ovitrelle, aangezien de Pregnyl nog steeds niet beschikbaar is.
Ik neem me daarom nogmaals voor, dat als ik ooit zwanger ben, me een ongeluk te plassen voor 'Moeders voor Moeders'.

IUI 4

De teleurstelling is weer iets gezakt.
We sluiten deze ronde weer af en gaan vol goede moed verder.

Ik heb alweer een afspraak bij de kliniek, het is dag 3 van mijn cyclus.
Het 'rood' is nog flink aanwezig maar toch moet er dan middels een inwendige echo gekeken worden.
Het 'barbapappa-achtige' apparaat laat weer de bekende zwart/witte schaduwen op de kleine monitor zien.
Mijn inmiddels geoefende oog herkent er ook al van alles in, de dikte van het baarmoederslijmvlies, baarmoeder, linker/rechtereierstok, darmen, maar ook follikels!
Ik kan zelfs al een beetje inschatten hoe groot een follikel ongeveer is.
Maar dat is nu nog niet aan de orde.
Vandaag moet juist alles nog rustig zijn en mogen er nog geen follikels te zien zijn
Gelukkig is dat het geval en mag ik vandaag weer beginnen met de puregon-injecties!

Poging 22, de 4e IUI, is van start gegaan.
Nieuwe ronde, nieuwe kansen!

Zou het..???

Het lijkt er zowaar even op.
Afgelopen maandag.., ik ben nog niet ongesteld en het is al dag 28!!!
Normaal verlies ik al wat bruin vanaf dag 26.
Eigenlijk schrok ik er een beetje van, want na 21 pogingen durf ik er bijna niet meer in te geloven.
De hele dag bij elk wc-bezoek verwacht ik 'rood' en onderzoek ik nauwkeurig het wc-papiertje!
Maar het blijft gewoon wit.
Terwijl ik op de fiets zit denk ik zelfs dat ik iets voel 'lopen' dus met kloppend hart thuis naar de wc, nee nog steeds niets!
Opeens bedenk ik me dat ik al een paar dagen een soort misselijk/ knagend/ hol gevoel in mijn maag heb. Tot nu toe heb ik dat gewoon toegewezen aan wat bacterien, maar wie weet heeft het toch echt wel een andere reden.

Als ik dinsdag wakker word, voel ik een soort kriebel.
Wat was er ook alweer? Oh ja, het is vandaag dag 29 en ik ben nog steeds niet ongesteld.
Met een beetje getreuzel, bang voor wat ik aantref, ga ik richting wc.
Ik staar nog steeds naar een wit papiertje.
Toch durf ik nog geen zwangerschapstest te doen, zul je zien dat het meteen daarna losbreekt.
Stiekem gloort er een ietsiepietsie klein beetje hoop.

Tegen de avond, buikpijn!
Shit! Mijn kleine beetje hoop zakt me in de schoenen.
En zoals verwacht tref ik daarna een gekleurd papiertje aan.
Ik kan het niet helpen maar ik voel tranen over mijn wangen lopen.
Snel veeg ik ze weg, het was ook erg onwaarschijnlijk.
Goed, het is zo, niets aan te doen, ik moet weg.
Snel haast ik me naar de vereniging.
Als ik binnenkom, loop ik bijna tegen E., met een in-folie-gepakte schaal, aan.
Ik ben laat en schuif snel bij de rest aan.
E. rukt met een blij gezicht de folie van de schaal, en ik staar.....
Muffins, de ene helft versierd met blauw/witte, de andere helft versierd met roze/witte muisjes.
'Jongens, ik kan het niet meer voor me houden, ik ben zwanger!'.

Bliksem in mijn hoofd! Auw!
Als een boer met kiespijn, feliciteer ik haar, ik probeer echt oprecht over te komen.
De rest van de avond gaat het alleen nog maar dáár over.
Er is nog een zwangere aanwezig, en ik vang een gesprek tussen hen op.
'Hoe lang heeft het bij jou geduurd? Bij mij duurde het gewoon nog 4 maanden!' de 'nieuwe' zwangere weet het eigenlijk niet. Ze is gewoon gestopt met de pil en werd al snel niet meer ongesteld.
Het galmt nog na in mijn hoofd 'bij mij duurde het gewoon nog 4 maanden!'!!!
Zo gauw het kan ga ik naar huis en jank mijn ogen uit mijn hoofd.
Wat is het leven toch oneerlijk!

Een blog!

Je bent single en je hebt een kinderwens! Dat is niet makkelijk.
Al een poosje lees ik verschillende blogs ( o.a. Femkegaatbammen) van andere vrouwen die dezelfde weg bewandelen.
Het is fijn om te lezen hoe anderen dit ondergaan, beleven en doen.
Ik weet daardoor, 'ik ben niet alleen!'.
Misschien zijn er andere vrouwen in dezelfde of een andere situatie die weer iets hebben aan mijn blog.
En voel je vooral vrij om te reageren.
X. Elisa