Meneer 59!

De IVF is afgeblazen, ook na nog twee dagen met de hoge dosering van 450IU Puregon zat er maar 1 follikel. Op zich had ik niet anders verwacht want volgens mij is vooral de startfase erg belangrijk om goed te stimuleren. Maar toch ben ik teleurgesteld en verdrietig.De arts was er voor de verandering weer eens eentje die tijdens haar opleiding het stukje 'Hoe om te gaan met 'échte' mensen' had overgeslagen, want dat is zo zonde van je tijd!
Het gesprek was ongeveer zo:

Arts: Helaas er zit echt maar 1 follikel, uw lichaam heeft niet gereageerd op de extra Puregon

Ik (met tranen in mijn ogen): En hoe gaat dit nu dan verder?

Arts: We doen maandag een escape IUI

Ik: En als ik niet zwanger ben, wat ik heel waarschijnlijk acht, hoe gaan we daarna verder?

Arts: Dat zien we dan wel weer, ik wil niet op de zaken vooruit lopen maar u kunt zich wel voorstellen dat wij uw situatie met alle betrokkenen zullen bespreken, en dat het ook goed zou kunnen dat wij besluiten geen IVF meer te doen.
Dat heeft toch te maken met uw leeftijd zoals u kunt begrijpen.

Ik: ........................... (sprakeloos, er zit een brok in mijn keel, tranen achter mijn ogen)

Ik: Ik ken een aantal vrouwen die ook een lage opbrengst hadden met Puregon en daarna met Menopur wel een meer follikels hadden, is dat voor mij dan niet nog een optie.

Arts: Mevrouw, Puregon of Menopur het is bijna hetzelfde. Maar mocht u nog voor een ronde IVF verder gaan dan zou het kunnen dat wij idd Menopur voorschrijven. Maar u zult nooit een grote opbrengst hebben.

Ik: Ik hoop echt dat ik nog een keer een IVF poging mag doen, misschien kunt u een goed woordje voor mij doen?

Arts: Nee hoor, zo werk ik niet. Wij hebben maar 1 doel en die is voor alle vrouwen hetzelfde, wij kijken naar de mogelijkheden en daarbij maken wij geen onderscheid.
Heeft u verder nog vragen?

En daar kon ik het mee doen.
Misschien was ik wel gevoeliger door de hormonen maar het kwam behoorlijk hard binnen.
Als alles tegenzit zou deze escape IUI gewoon wel eens de allerlaatste mogelijkheid kunnen zijn om zwanger te worden.

Dus met lood in mijn schoenen ga ik vandaag voor mijn ieniemiene kleine kansje naar de kliniek voor IUI nummer 7.
Gelukkig doet een verpleegkundige de IUI, op de een of andere manier zijn deze altijd veel meer betrokken en aardiger dan die artsen met hun inlevingsvermogen van een dode rat.
Ik controleer het buisje samen met de verpleegkundige en zie opeens dat er een ander nummer op het buisje staat, wat zoveel betekent als een andere donor.
Ik kijk nog eens en daar staat op het buisje nummer 59!
Nummer 59! Al sinds mijn jeugd is mijn geluksnummer 59.
Ik ben zo verbaasd dat ik het vol enthousiasme roep tegen de verpleegkundige die van schrik toch maar even het lab belt om te vragen of het wel klopt dat ik een andere donor heb.
Het blijkt te kloppen, volgens haar was meneer 022 even niet leverbaar dus kreeg ik meneer 59.
Helaas is meneer 59 wel wat minder productief want zat er bij de eerdere IUI's gemiddeld 6 a 7 miljoen zaadcellen in een buisje deze keer 'maar' 3,6.
Dat is de helft!
Zo is er altijd wel wat!
Naast het feit dat 59 mijn geluksnummer is, is nieuw zaad ook niet vervelend.
Ze zeggen soms dat je lichaam dan denkt 'Hé dit ken ik niet' en dat er eerder een bevruchting plaats vindt.
En nu volgen er dus weer twee lange weken wachten, hele onzekere weken omdat ik niet eens weet of ik hierna nog een kans krijg.
Fijn die vakantie, ik kom er zo lekker van tot rust! NOT!

Ps. Ik heb overigens heel vaak meegedaan met de staatsloterij met nummer 59, en natuurlijk nooit iets gewonnen!