Zojuist ben ik teruggekomen van mijn laatste IUI.
Mijn weg er naartoe was er eentje met een verhuiswagen die in stond te laden, een tnt busje die langdurig een pakketje afleverde, een soort hijskraan die midden op de weg takken van hoge bomen stond te knippen én tot slot nog een leuke file.
Maar omdat ik vandaag vrij ben, en 'haast' vandaag niet aan de orde is, was ik ruim van tevoren weggegaan en kwam ik nog ruim op tijd aan.
Er was weer een nieuw persoon die de IUI ging doen, maar de toon was meteen rustig, aardig en erg betrokken. Ze wist zowaar dat dit mijn laatste IUI was, dus daar begon ze meteen over.
Ze maakte een grapje, ze stelde me op mijn gemak, het was gewoon een lieverd.
Dit soort mensen ken ik wel vanuit mijn vorige ziekenhuis, maar die heb ik hier nog niet eerder meegemaakt.
Toen ze mijn naam had gecheckt ging ze het buisje met zaadjes halen.
Ik dacht het zal me niet nog een keer gebeuren dat het lege buisje onderin de prullenbak verdwijnt, deze keer moet ik het hebben.
Dus voordat ze terug was heb ik een paar papieren handdoekje uitgevouwen en bovenin de prullenbak gelegd, hahaha, het voelde alsof ik iets deed wat niet mocht.
Maar met die uitgevouwen handdoekjes kan het buisje in ieder geval niet naar beneden glijden.
Als een brave hendrik zat ik weer met een uitgestreken gezicht klaar toen ze binnen kwam met het zaad.
De inseminatie ging prima, ze zei heel schattig dat ze de linkerkant op had gemikt (daar waar het follikel zit/zat) en dat ze het slangetje heel even liet zitten omdat dat haar bijgeloof is, en dat ze hoopt dat het helpt.
Er zitten deze keer 6,3 miljoen zaadjes in het buisje, je zou toch zeggen meer dan genoeg.
Als ze klaar is gaat ze naast me zitten, ook bij haar was van 'haast' geen sprake.
Ze vertelde me dat als het dan toch niet gelukt was ik contact moest opnemen en dat ik kan overstappen naar IVF. Ze vertelde de dingen, die ik eigenlijk als wist, nog een keer, maar vond het eigenlijk wel fijn. Het werd deze keer namelijk door iemand verteld die wél betrokken is.
Ik vertelde haar over mijn twijfels, mijn twijfels over het zwanger worden, 23 pogingen en niet 1 keer zwanger geweest. Ze luisterde en knikte.
Mijn twijfels of er uberhaupt wel eitjes in de follikels zitten.
Ze legde uit dat de eitjes in de follikels het hormoon afscheiden waardoor de follikels groeien, alleen zou het kunnen zijn dat de eitjes niet allemaal even goed zijn.
En nog wat dingen die mij dwars zitten leg ik haar voor, op het ene heeft ze een duidelijker antwoord dan het andere.
Maar ze geeft me het gevoel dat ze me snapt, dat ik die onrust heb.
Voordat ze uiteindelijk weggaat, zegt ze blijf nog maar lekker even liggen, ik duim voor je dat het deze keer gewoon lukt.
Wat een heerlijk, geweldig mens!
Na nog ongeveer tien minuten sta ik op en kleed me aan, om vervolgens in de prullenbak te koekeloeren, haha.
Ze heeft de steriele plastic zak van de eendenbek behoorlijk hard erin geduwd, maar nadat ik die er voorzichtig weer heb uitgevist, prijkt daar, op mijn uitgevouwen handdoekje, het buisje.
Het buisje waar deze keer hopelijk mijn grootste wens uit gaat komen.
Sterkte ook jij meid! Bij mij zijn er dus 2 embryo's teruggeplaatst. Reden hiervan is dat de kwaliteit niet top was. Ik heb dit destijds afgesproken. Dus 1 terug bij topkwaliteit en 2 bij iets mindere kwaliteit. Het wil overigens niet zeggen dat de kans op zwangerschap nu groter is... Voor mij voelt het wel zo.. En het kunnen er dus ook 2 worden... Maar dat zie ik dan als een kadootje!
BeantwoordenVerwijderenIk duim voor je :-)
Wat een mooi aandenken en wat een fijne dokter.
BeantwoordenVerwijderenSucces de komende 2 weken.