U staat niet op de lijst!

Wéér een tegenslag!
Mijn eigen schuld, en een klein beetje die van de kliniek.
Maar wel weer iets wat weer eens mis gaat!
Bij mijn laatste IUI zei de arts dat er 29 mei een infoIVFbijeenkomst was, dus wanneer ik niet zwanger was, ik dan meteen moest bellen en daar naartoe kon.
Dus vorige week meteen gemaild en om een uitnodiging gevraagd voor deze datum.
De volgende dag had ik deze meteen binnen + de enorme berg papierwerk die ik moest doorlezen (waaronder de vraag of ik mee wil doen aan 3 verschillende onderzoeken) en alvast moest ondertekenen (wat ik natuurlijk niet doe voordat ik ook persoonlijke informatie heb gehad).
De afgelopen dagen had ik me dus voorbereid, alles uitermate goed doorgelezen en een legio aan vragen geformuleerd die ik wilde stellen.

Toch wel met enige spanning stap ik in mijn autootje op weg naar de kliniek en deze keer toch maar vergezeld door mijn mams (normaal ga ik altijd alleen, nu misschien wel handig als er nog iemand luistert naar de informatie).
Ik meld mij bij de balie en ik zie vanuit mijn ooghoek dat de hele wachtkamer al gevuld is met IVFinfo mensen (overigens álleen maar stellen en zoals ik het inschatte één lesbisch stel met een donor, géén bammers!).
Bij de balie noem ik mijn naam, ze bladert en bladert en ze zegt: ' Je staat niet op de lijst'.
Nee he! Het zal toch niet?
Opeens schiet me in mijn achterhoofd, dat bij het lezen van mijn mail ik de 26e had zien staan! En ik dacht nog, hé dat is raar ik dacht dat het de 29e was, maar verder er geen aandacht meer aan besteed.
Gewoon heel blij dat deze afspraak zo snel kon en ook nog precies in mijn vakantie viel.

Langzaam komt het besef, dat die 26e dus geen vergissing was!!!
Ik ben uitgenodigd voor dinsdag 26 juni(!) en niet mei.
Dom, dom, dom, teveel dat gesprek met die arts in mijn hoofd gehouden en er gewoon vanuit gegaan dat ik met deze ronde mee kon doen.
Er stond ook niet zoiets in de mail als, 'Sorry, maar de datum waar je om hebt gevraagd is al vol.
Nou ja, hoe dan ook, ik stond niet gepland.
De twee adminstratieve mutsen waren weer zo meegaand als een ijzeren staaf, maar kreeg het uiteindelijk voor elkaar om even met de verpleegkundige te spreken, die de afspraak had gemaild.
Ze snapte de verwarring, en gaf zelf ook meteen aan dat de arts niet zomaar had mogen zeggen dat ik er bij kon, en dat zij zelf in de mail wat duidelijker had moeten zijn.
Ze heeft nog geprobeerd of ik er toch nog bij kon, maar er was écht geen tijd (verrassend!)!
Ik heb uiteindelijk nog wel een goed gesprek gehad met haar, ook al was het al cyclusdag 5 ik mocht al beginnen met de pil, dan had ik dat als voorsprong.
Ik heb gevraagd wat voor meerwaarde het had dan wanneer ik op dag 1 van mijn volgende menstruatie zou beginnen (wat eigenlijk gebruikelijk is), dat was niet zo heel veel.
Ik heb dus de beslissing voor mijn eigen lichaam genomen om even een maand helemaal niets aan hormonen te nemen.
Moeilijk maar wel het beste denk ik, het duurt hooguit daardoor twee weken langer!
Ik weet nu ook dat die tweeenhalf uur, ook een individueel gesprek met de gyn bevat waarin je je persoonlijke vragen kunt stellen.
Helaas daarna toch weer terug naar huis.
Was wel erg teleurgesteld, maar dat gevoel komt inmiddels zo bekend voor, dat ik me er maar weer eens bij heb neergelegd.

Nope!!!!

Een witte test!
Ik kan het tweede streepje er wel op kijken, maar zie hem toch écht niet.
De laatste dagen voelde ik helemaal niets, geen zwangerschapstekenen maar zeker ook geen ongesteldheidgevoel.
En vooral dat laatste gaf me een glimpje hoop, ik heb altijd knallende koppijn nu, behalve op 7 dpo, helemaal niets, geen chagerijnigheid en niet meer dan normaal emotionele buien.
Maar een test spreekt de waarheid en die waarheid sucks, big time!
De 6e en laatste IUI is voorbij, hoe zuur is dat.
Omdat ik nog niet ongesteld ben, vanwege de mutsebollen die dat tegen houden, ben ik tot nu toe alleen nog maar boos.
Waarschijnlijk als het rood dan doorbreekt komen vast de tranen nog wel.
Meestal duurt het 2 a 3 dagen na de laatste mutsebol voordat het doorbreekt, dat is dan morgen of misschien overmorgen.

Mijn (.) (.) die zijn al ongesteld, ze doen geen pijn meer en zijn alweer zacht.
Na de test maandagavond, heb ik meteen de kliniek een mail gestuurd.
Volgende week ben ik een week vrij en ik weet dat er een informatiebijeenkomst is over IVF, dus om geen tijd te verliezen meteen maar even doorpakken.
Gelukkig meteen een uitnodiging en een pakket leeswerk wat ik vooraf moet doorlezen en moet tekenen (dat scheelt weer tijd).
De informatiebijeenkomst duurt tweeenhalfuur (!), niet te geloven.
En opnieuw wordt er een echo gemaakt en bloed afgenomen, ik weet niet hoe vaak ze dat nog willen doen, maar volgens mij moeten ze een echo of 20 op voorraad hebben en kun je de hoeveelheid afgenomen bloed bijna wel naar de bloedbank brengen.
Ook krijg ik prikinstructies, ik heb mij voor de 6 IUI pogingen  al lek geprekt met puregon en met pregnyl nog veel langer.
Nou ja, positive thinking.
Er was gisteren bij Groupon een aanbieding voor 5 acupunctuursessies, bij klachten stond ook 'ondersteuning bij zwanger worden en ondersteuning bij IVF'.
Ik weet niet zo goed of ik het geloof, maar 5 sessies voor 50 euro vind ik toch het proberen waard. Alles voor die ene grote wens!

Mutsebollen!

WAARSCHUWING: als je op dit moment in een goed humeur bent, en je wilt dat blijven, kun je wegens deprimerende teksten deze blog beter overslaan ;-)!!

Vandaag werd ik wakker met een giga-hoofdpijn.
Het is 7 dpo, en als ik op 7/8 dpo hoofdpijn heb dan is dat voor mij een teken dat het deze maand weer over en uit is.
Ik houd mezelf voor dat het ook de bijwerking kan zijn van de mutsebollen die ik gebruik.
Mutsebollen is het woord wat ontstaan is op het forum waar ik op meeschrijf.
Eigenlijk zijn het gewoon Utrogestanpillen, maar aangezien je deze vaginaal moet inbrengen zijn ze officieel gedoopt tot 'mutsebollen'.

In mijn eigen zh heb ik ongeveer een half jaar die mutsenbollen gebruikt, ze werden voorgeschreven als een halfje brood, want ze waren 'volgens hen' tamelijk onschuldig en baat het niet schaadt het niet.
Ze zorgen voor een rijk baarmoederslijmvlies wat de evt. innesteling makkelijker maakt.
Maar in deze kliniek weigeren ze de mutsebollen voor te schrijven bij de IUI.
"Nee mevrouw, de effectiviteit hiervan is helemaal niet bewezen, we weten zelfs niet of het misschien schade oplevert op de lange duur, denkt u even aan de DESkinderen".
Ik vind het raar, het ene ziekenhuis doet er zo makkelijk over en het andere weigert ze voor te schrijven, maar met mijn illegaal verkregen mutsebollen (zie mijn blog 'het illegale circuit') gebruikte ik tot nu toe elke cyclus, een dag of acht elke avond 1 mutsebol.
Hierdoor kwam ik voor mijn gevoel toch door die kritieke fase heen ( daarvoor werd ik soms al op 8dpo al ongesteld).
Maar mijn afgelopen bezoek aan de kliniek, liet mij mijn mond weer open vallen van verbazing.
Toen die lieve fertiliteitsarts bij de laatste IUI mij in grove lijnen vertelde hoe IVF werkt, vertelde ze ook dat bij IVF gebruikt wordt gemaakt van Utrogestan ter ondersteuning van het baarmoederslijmvlies!!!
HUH?!??!!
Bij IVF krijg je ze wel voorgeschreven? Onvoorstelbaar!!
Ik ben er niet eens op in gegaan, dat heeft toch geen zin, ze vertellen allemaal iets anders en ze vallen elkaar ook niet af.
Je snapt wel dat ik na mijn laatste IUI meteen de dosering van mijn illegale mutsebollen heb verhoogd naar het aantal wat normaal gesproken wordt voorgeschreven, wat betekent 1 's ochtends en 2 's avonds voor het slapen gaan.

Maar door die verhoogde dosering zit ik momenteel niet echt lekker in mijn vel.
Ben bloedchagerijnig en ik ben zó ontzettend moe ( nr. 1 bijwerking).
's Nachts word ik helemaal niet meer wakker (normaal wel 2 keer) en als ik 's ochtends wreed door de wekker uit mijn slaap word gehaald is het net alsof ik 5 minuten heb geslapen.
Daarbij ook nog draaierig en duizelig en vanmorgen ook nog eens die rottige hoofdpijn die meestal niet veel goeds betekent.
Het enige is dus dat hoofdpijn ook een bijwerking is van die mutsebollen, dus daar houd ik me nog maar even aan vast.
Soms zou ik wel weer eens even een man willen hebben waar in ik in een tijd als deze even fijn tegen aan kan z**ken.
En die dan ook meteen zonder zeuren even het schadeformulier van mijn auto invult én de vuilniszakken twee trappen naar beneden tilt én de kattenbak even schoonmaakt én ervoor zorgt dat er eten klaarstaat als ik thuiskom van mijn werk en....... en..........
Goed, na twee jaar geen relatie te hebben gehad, idealiseer je de dingen soms.
Back to the real world, wat zal ik eens gaan koken????

Wens uit een buisje!

Ik ben vandaag een beetje een emo-muts.
Zojuist ben ik teruggekomen van mijn laatste IUI.
Mijn weg er naartoe was er eentje met een verhuiswagen die in stond te laden, een tnt busje die langdurig een pakketje afleverde, een soort hijskraan die midden op de weg takken van hoge bomen stond te knippen én tot slot nog een leuke file.
Maar omdat ik vandaag vrij ben, en 'haast' vandaag niet aan de orde is, was ik ruim van tevoren weggegaan en kwam ik nog ruim op tijd aan.

Er was weer een nieuw persoon die de IUI ging doen, maar de toon was meteen rustig, aardig en erg betrokken. Ze wist zowaar dat dit mijn laatste IUI was, dus daar begon ze meteen over.
Ze maakte een grapje, ze stelde me op mijn gemak, het was gewoon een lieverd.
Dit soort mensen ken ik wel vanuit mijn vorige ziekenhuis, maar die heb ik hier nog niet eerder meegemaakt.
Toen ze mijn naam had gecheckt ging ze het buisje met zaadjes halen.
Ik dacht het zal me niet nog een keer gebeuren dat het lege buisje onderin de prullenbak verdwijnt, deze keer moet ik het hebben.
Dus voordat ze terug was heb ik een paar papieren handdoekje uitgevouwen en bovenin de prullenbak gelegd, hahaha, het voelde alsof ik iets deed wat niet mocht.
Maar met die uitgevouwen handdoekjes kan het buisje in ieder geval niet naar beneden glijden.
Als een brave hendrik zat ik weer met een uitgestreken gezicht klaar toen ze binnen kwam met het zaad.

De inseminatie ging prima, ze zei heel schattig dat ze de linkerkant op had gemikt (daar waar het follikel zit/zat) en dat ze het slangetje heel even liet zitten omdat dat haar bijgeloof is, en dat ze hoopt dat het helpt.
Er zitten deze keer 6,3 miljoen zaadjes in het buisje, je zou toch zeggen meer dan genoeg.
Als ze klaar is gaat ze naast me zitten, ook bij haar was van 'haast' geen sprake.
Ze vertelde me dat als het dan toch niet gelukt was ik contact moest opnemen en dat ik kan overstappen naar IVF. Ze vertelde de dingen, die ik eigenlijk als wist, nog een keer, maar vond het eigenlijk wel fijn. Het werd deze keer namelijk door iemand verteld die wél betrokken is.

Ik vertelde haar over mijn twijfels, mijn twijfels over het zwanger worden, 23 pogingen en niet 1 keer zwanger geweest. Ze luisterde en knikte.
Mijn twijfels of er uberhaupt wel eitjes in de follikels zitten.
Ze legde uit dat de eitjes in de follikels het hormoon afscheiden waardoor de follikels groeien, alleen zou het kunnen zijn dat de eitjes niet allemaal even goed zijn.
En nog wat dingen die mij dwars zitten leg ik haar voor, op het ene heeft ze een duidelijker antwoord dan het andere.
Maar ze geeft me het gevoel dat ze me snapt, dat ik die onrust heb.
Voordat ze uiteindelijk weggaat, zegt ze blijf nog maar lekker even liggen, ik duim voor je dat het deze keer gewoon lukt.
Wat een heerlijk, geweldig mens!

Na nog ongeveer tien minuten sta ik op en kleed me aan, om vervolgens in de prullenbak te koekeloeren, haha.
Ze heeft de steriele plastic zak van de eendenbek behoorlijk hard erin geduwd, maar nadat ik die er voorzichtig weer heb uitgevist, prijkt daar, op mijn uitgevouwen handdoekje, het buisje.
Het buisje waar deze keer hopelijk mijn grootste wens uit gaat komen.

mc Dreamy of mc Steamy??

Mijn follikels hebben niet zoveel haast deze keer.
Was het de laatste drie pogingen zo dat, op dag 9, daar een follikel van 18/19mm preikte, daar was deze keer geen sprake van.
Afgelopen donderdag was het dag 9, maar er zat een follikel van 12 en een van 13mm.
Nog niet groot genoeg, ondanks dat ik deze ronde meer Puregon heb gespoten.
Vandaar dat ik vandaag terug moest voor een nieuwe follikelmeting.
Op zondagochtend is het meestal erg rustig, er is minder personeel en er zijn minder patienten.
De follikelmetingen worden dan ook door de dienstdoende gyn gedaan en niet door de fertiliteitsassitente.
In een van mijn vorige blogs heb ik al een keer verteld dat ik graag naar Grey's Anatomy kijk, een heerlijke amerikaanse ziekenhuisserie met mc Dreamy(de knappe goedzak) en mc Steamy (de onweerstaanbare vrouwenverslinder).
Vandaag was 'hij' er weer, de mengelmoes van mc Dreamy en mc Steamy, knap, aardig en betrokken, één keer eerder heb ik hem gehad en hij heeft een 'goede' indruk achtergelaten.
Het vervelende is eigenlijk dat ik me er ook een soort van ongemakkelijk bij voel, je zit namelijk samen met deze mc Dr/Steamy in een klein donker kamertje waar je met ontbloot onderlijf toch in een genante positie plaats moet nemen in de daarvoor bestemde stoel.
Maar mc Dr/Steamy is professioneel en hanteert 'barbapappa' met veel overtuiging.
Er zitten nog steeds twee follikels, waarvan 1 groot genoeg is en de ander helaas te klein.
Graag had ik deze laatste IUI-ronde twee mooie follikels gehad, want dat zijn dan ook twee kansen!
Dat zit er helaas niet in.
Vanavond moet ik weer pregnyl spuiten en dinsdag is dan de laatste IUI-inseminatie.
Het zou leuk zijn als het zo op de valreep nog zou lukken, maar dan is er wel een klein wondertje nodig.
Ach, de wonderen zijn de wereld nog niet uit.