Twee prachtige emmies!

Ik word binnengereden voor de terugplaatsing en de eerste die ik zie is eigenlijk degene die ik niet wil zien.
Dit is de arts die de vorige keer mij twee weken in spanning heeft gelaten omdat ze de mededeling deed dat het wel eens heel goed zou kunnen dat ze geen IVF bij mij wilden doen.

Ze valt meteen met de deur in huis.
'Ik heb goed nieuws en slecht nieuws.
Van de drie eitjes zijn er maar twee bevrucht, maar dat twee zijn wel prachtige A-kwaliteit embryo's.'

Ik grijns van oor tot oor want ik vind dit prima nieuws, ik had echt niet verwacht dat alledrie de eitjes zouden ontwikkelen.
Volgens mij is het gebruikelijk dat iets minder dan de helft wordt bevrucht.
Ik snap dus eigenlijk niet zo goed wat het slechte nieuws is.
Maar vervolgens zegt ze dat dit het dan wel moet worden want dat ze hierna waarschijnlijk niet meer door willen.
Daar verdwijnt mijn grijns.
Wat is dit nu weer voor bullshit en timing(denk ik)!
Voordat ik iets kan zeggen, zegt ze snel maar ik wil vooral positief blijven want het is bewezen dat dat een positief effect heeft op een eventuele zwangerschap.

Het kan aan mij liggen maar volgens mij doet en zegt ze nu precies het tegenovergestelde.
En voor de tweede keer heeft ze het voor elkaar gekregen om zo ontzettend het verkeerde te zeggen op zo ontzettend het verkeerde moment.
Zou ze het gewoon niet door hebben, zou ze alleenstaande vrouwen gewoon niet zo graag zwanger zien worden, ik weet het niet.
Het wordt allemaal zo beladen nu, als ik nu niet zwanger ben dan is het misschien wel over.
Wéér die onzekerheid.

Maar goed, op dat moment herpak ik mezelf en probeer me te richten op de terugplaatsing.
Op het scherm preiken twee mooie bevruchtte cellen ( 8 en 7 cellig), ik ben er een beetje ontroerd door.
En eigenlijk opeens ook ontzettend trots.
Trots op die prachtige embryootjes.
De verpleegkundige maakt er met mijn mobiel een aantal foto's van.
Hoe fantastisch zou dat zijn als ik later tegen mijn kind zou kunnen zeggen, 'Kijk! Een van die twee dat ben jij!'
De plaatsing gaat prima, via een dun slangetje worden ze in mijn baarmoeder gebracht.
Daarna wordt het slangetje nog nagekeken of het echt leeg is.
De arts geeft me een hand en zegt succes, ik hoop het echt voor je.
Zorg goed voor ze.
Op deze manier klinkt het toch gemeend.
Ik moet nog tien minuten blijven liggen, als degene na mij terug komt, hoor ik haar letterlijk precies dezelfde woorden zeggen!!!

Ik besluit op dat moment dat ik er nog héél even aandacht aan besteed, mocht deze poging niet lukken dan vraag ik een gesprek aan met een van de andere artsen.
Ik heb verdorie drie eicellen geleverd wat twee prachtige emmies heeft opgeleverd, ik heb hierna nog recht op twee IVF pogingen.
Natuurlijk geef ik toe dat het resultaat met deze hoeveelheid hormonen bedroefend weinig is, maar wie weet is dat de volgende keer wel anders.
Maar ik ga er nu even van uit dat er geen volgende keer nodig is ( positive vibes).
Duimen jullie mee?