Het kan dus wel!

Om half 4 vannacht lag ik wakker naar het plafond te staren.
En ik kon pas om 09.00 u. bellen of er vandaag een terugplaatsing zou plaatsvinden.
Wat duurt tijd dan lang!
Als het dan eindelijk vijf voor negen is, houd ik het niet meer uit.
Als ze om negen uur de uitslag hebben dan hebben ze die ook wel om vijf voor negen.

Er wordt meteen opgenomen.
Met een bibberstem zeg ik mijn naam en ik zeg dat ik bel voor een evt. terugplaatsing.
'U moet zich vanmiddag om 3 uur melden', zegt de stem.
Die stem waarvan ik zo goed weet welk chagerijnig hoofd erbij hoort.
Dus ik vraag nog ter bevestiging, dus dat betekent dat er een terugplaatsing en dus een bevruchting is.
'Ja mevrouw' u moet zich om drie uur melden (grrroemppffff).
Tegen beter weten in vraag ik nog of ze iets weet van het aantal en de kwaliteit.
'Nee mevrouw daar mag en kan ik u niets over vertellen'.
Ok, prima.
Ik leg neer, en door de stress en blijdschap moet ik vreselijk huilen.
Ik heb gewoon een terugplaatsing!
Zo ver als nu ben ik nog niet eerder gekomen, het kán dus wel!
Het is allemaal wat omslachtig maar mijn eitjes kunnen bevrucht worden, en dat is toch een hele opluchting.
Nu de volgende belangrijke stap!