Eh, sorry!

Helaas!
Ook de 5e IUI poging is niet gelukt.
Vrijdag de 13e bracht voor mij dus geen geluk.
Ik had deze keer stiekem toch wel goede hoop, gewoon, omdat alles anders was!
Het leek een soort van afdwingen, zo van, "kom op, alles is anders, laat het nu eens een keer zo zijn!".
Maar na 23 pogingen heb ik wel geleerd dat afdwingen écht niet werkt en geen enkele zin heeft.
Toen ik afgelopen dinsdag wakker werd met een knallende hoofdpijn wist ik dat deze ronde ook over was. Ik heb altijd een dag of 2/3 van tevoren een hoofdpijn die met geen enkele pijnstiller is weg te krijgen. Voor mij is dat een teken dat een paar dagen later het rood weer zal doorbreken.
Zo ook deze keer!
Woensdagmiddag begon het al, bruine friebeltjes!
En donderdag brak de grote ellende lekker door.
Gisteren dus alweer voor de uitgangsecho geweest en dus het begin van de 6e en laatste IUI.
Ik heb weinig vertrouwen meer in de laatste poging, ik weet heus wel dat dat geen goed uitgangspunt is, maar zo voelt het nu eenmaal.

Ik vroeg daarom gisteren aan de arts of ik niet meteen een afspraak kon maken over de uitleg van IVF.
Maar nee, natuurlijk niet! Mevrouw wacht u eerst even af, als u deze keer niet zwanger bent dan roosteren wij u in voor een informatiebijeenkomst.
Daarna krijgt u ook nog een kort persoonlijk gesprek en een informatiepakket toegestuurd.
Op mijn vraag of ik dan IVF of ICSI zou krijgen werd nogal fel gereageerd, 'wij proberen ICSI zoveel te vermijden en de natuurlijke bevruchting met de wet van de sterkste zaadcel heeft ten allen tijden onze voorkeur'. Ik had bijna het gevoel dat ik sorry moest zeggen voor mijn impertinente vraag!

Even een korte uitleg voor wie niet het verschil tussen IVF en ICSI weet.
Bij IVF worden de eitjes samengebracht met zaadcellen en ontstaat er hopelijk een 'natuurlijke' bevruchting.
Bij ICSI wordt er een door het lab uitgezochte 'in hun ogen perfecte' zaadcel in het eitje geinjecteerd, maar dan weten ze niet of het genetisch een goede cel is.

Voor deze laatste IUI moet ik opeens wel meer Puregon gaan spuiten.
Ik heb namelijk elke keer maar 1 follikel, en wie weet door iets meer te spuiten dat het er 2 worden.
Komen ze lekker snel achter bij de laatste poging!

Boobie (.)(.) watch!

Wachten, veel meer dan dat kun je niet doen.
Zou vrijdag de 13e mij geluk brengen of blijft deze dag toch gewoon het stigma ongeluksdag met zich meedragen.

Ik heb vanaf de 5e dag na de inseminatie al zeer pijnlijke borsten.
Ik heb wel vaker pijnlijke borsten, dat is niet zo raar. De ene keer heb ik het helemaal niet, de andere keer vlak voordat ik ongesteld word, en soms al wat langer. Maar het is nu wel heel erg vroeg!
In mijn hoofd spelen zich conversaties af, "Wie weet?"," Zou het?","Maar dat kan eigenlijk niet, dat zou dan extreem vroeg zijn?","Ja maar het is wel anders dan de andere keren","Joh, je weet toch, er is geen touw aan vast te knopen aan die symptomen! Zwangerschap en menstruatiesymptomen lijken op elkaar, toch slecht bedacht van de natuur".
En zo gaat het maar door en door!

Wat zou het toch makkelijk zijn als je lichaam bij een zwangerschap gewoon een duidelijk teken zou geven. Zoiets als een rode stip op je linkerbil (het moet naar buiten toe natuurlijk niet zichtbaar zijn, anders weet iedereen het meteen), in ieder geval iets wat meteen, de dag na je eisprong, duidelijk is en waar geen discussie over mogelijk is.

Inmiddels staar ik ook al twee dagen intensief naar mijn borsten, in de hoop iets anders te zien dan normaal. Maar hoeveel pijn ze ook doen en hoe hard ik het ook probeer te zien, ik kan er niets anders aan ontdekken.
Rest mij niets anders dan verder wachten........ zucht!

Geluk bij een ongeluk??!!?

Vrijdag de 13e!
Het is vandaag IUI nummer 5 en het is vrijdag de 13e!
Ik heb besloten dat dit dan juist maar dé keer moet worden, een soort van geluk op een ongeluksdag.
Eigenlijk geloof ik er helemaal niet in, maar het grappige is dat deze keer wel écht alles anders is. Een follikel op rechts, 1 dag langer het follikel laten groeien, nieuwe donor en zoals vandaag bleek ook nog een andere verpleegkundige!
En al deze dingen op vrijdag de 13e.
Het was eigenlijk een prima dag vandaag.

IUI 5 verliep eigenlijk rustig en zoals gewoonlijk erg snel.
Óf ze hebben rond twaalf uur allemaal erge honger óf ze hebben gewoon altijd haast.
Echt klantvriendelijk (ik voel me eerder klant dan patient) is het niet.
Voordat de verpleegkundige de deur uit rent, kantelt ze altijd de stoel naar achter en dan mag ik nog een kwartier blijven liggen.
Deze verpleegkundige was erg van het kantelen want ik had het gevoel dat ik bijna met mijn hoofd naar beneden van de andere kant af zou glijden :-).
Toen ik na een kwartier bedacht dat ik nu toch wel weer eens aanstalten moest gaan maken, bleek dat ze wel uitermate driftig gekanteld had, maar was vergeten om de stoel weer naar beneden te zetten.
Het werd dus gewoon een sprongetje en dan moet je je dus even voorstellen dat je dat in je blootje doet. Charmant is het dus allemaal niet, het is maar goed dat niemand het ziet, haha.

Sinds drie IUI's heb ik bedacht dat ik het buisje, waarin de wereldzwemkampioenen worden geleverd, wil hebben.
Op het buisje staat een nummer wat voor de laboranten te herleiden is naar de donor, maar dat nummer is voor mij natuurlijk anoniem.
Mocht het dan lukken, dan heb ik toch iets tastbaars.
Natuurlijk vraag ik dat niet aan de verpleegkundige, ik kan me voorstellen dat ze het namelijk nogal een stom en raar verzoek vindt.
Dus na de inseminatie vis ik voorzichtig het buisje uit de vuilnisbak, tot nu toe lag het altijd nog bovenop maar vandaag was de zak pas net geleegd, grrrmmmppfff.
En het ging me toch echt te ver om met mijn hand diep in de vuilniszak te graaien, het voelt namelijk alsof ik iets doe wat niet mag.
Ik weet nog wel wat er op het buisje stond, namelijk dat mijn 'nieuwe' donor er een mooie hoeveelheid van 5,7 miljoen zwemkampioenen in heeft gestopt en de mooie bijnaam 'nummer ..022' draagt :-).

Goud bij de wereldkampioenschappen zwemmen!

Afgelopen dinsdag was het weer de 'dag 9' follikelmeting!
En ja hoor, daar prijkte weer een mooi follikel van al 18 mm.
Eigenlijk al prima om te springen.
Ik had dus verwacht ook dinsdag de Pregnyl 's avonds te moeten prikken, zodat ik vandaag de 5e IUI zou hebben.
Maar nee, ik moest nog een dag wachten, woensdag Pregnyl en vrijdag IUI.
Vond het best raar, dat is namelijk best een risico, hoe groter het follikel, hoe eerder het springt.
Opeens bedacht ik mij dat toen ik vorige week een afspraak moest maken voor de donderdag, dat alleen nog maar om 11.00 u. kon omdat ze een mindere bezetting hadden en 's middags niet beschikbaar waren.
Hmmm, de arts gooide het overigens er op dat het beter was om het follikel nog wat groter te laten worden, voor wat meer kans.
Dit had ik in de voorgaande vier keren nog niet eerder gehoord, maar goed.

Voor de verandering zit het follikel ook 'op rechts' dat gebeurt eigenlijk nooit en ik voel hem ook al dagen zijn best doen om een mooi eitje te leveren.
Nog even volhouden, fluister ik hem toe, dan word je beloond.
En niet zomaar, er komen morgen fijne nieuwe enthousiaste zwemmers!
Ik wissel namelijk van donor.
In principe zou er al na drie keer gewisseld worden, maar op de een of andere manier is dat niet gebeurt.
Soms kan het namelijk zomaar zijn, dat je geen goede match bent met de zaaddonor.
En soms kan het zo zijn dat je met 'nieuw' zaad zwanger raakt, puur vanwege het feit dat je lichaam denkt 'héééé, deze ken ik niet, NICE, komt u maaaaarrrrrrrrrrr!'.
Op dit moment liggen mijn wereldkampioen topzwemmers nog te wachten in de vriezer, nog geen idee hebbende wat voor prestatie ze moeten gaan leveren.
En dat is maar goed ook, ze zouden misschien maar zenuwachtig worden en dan morgen gaan onderpresteren. Dat kan natuurlijk niet, we gaan uiteraard wel voor goud!

In óf uitgang??

Ik had het natuurlijk al verwacht, en raar maar waar, deze ronde geen traan gelaten om wat er niet is.
Daarom vandaag, cyclusdag drie, weer op en neer geweest voor de uitgangsecho.
De eerste keer dat ik een uitgangsecho had, heb ik me serieus afgevraagd waarom dat toch een uitgangsecho heet.
Noem me wat naief, maar de plek waar ze de echo doen, leek mij toch eerder een ingang dan een uitgang :-).
Natuurlijk werd mij al snel (ahum) duidelijk, dat de term betrekking had op het moment waarop je weer opnieuw begint met het hele maandelijkse gebeuren.
De start, het begin, het uitgangspunt, hahaha.

Nou vandaag was het met recht 'in en uit'.
Ik weet niet hoe snel ze dat beeld kan beoordelen, maar het was een kwestie van seconden.

'Alles rustig hoor mevrouw, u kunt vandaag gewoon beginnen met Puregon prikken'

Bij elkaar stond ik binnen drie minuten weer buiten, en het grootste deel van die tijd ben ik nog bezig geweest om mijn kleren aan-en-uit te trekken.
Dat is 40 minuten heen rijden, 15 minuten wachten in de wachtruimte, drie minuten binnen, en weer 40 minuten terug.
En dat alles voor  die 10 seconden echo, waarin zij kan beoordelen dat het 'rustig' is.
Grrrroemppffffffffff.