Het boek is dicht.
Nadat ik drie weken geleden toch weer ongesteld was geworden en dus niet zwanger bleek te zijn, wist ik dat het er om zou hangen of me nog een volgende poging gegund zou worden.
En ondanks dat ik gevochten heb als een leeuw, is er deze week besloten dat er geen nieuwe IVFpoging gestart wordt.
Bijna drie jaar!
Drie jaar met tientallen pogingen met een bekende donor.
Acht IUI-pogingen met onbekende donor.
Twee IVF-pogingen.
Het leidde allemaal helaas tot niets.
De kans om zwanger te worden is zo goed als 0.
Ik moet het onder ogen zien.
Mijn lichaam laat mij in de steek en is niet in staat om tot een zwangerschap te komen.
Helaas zal ik nooit moeder worden.
Het is een kaal en leeg gevoel, een intens verdriet wat toch ook nog niet eens helemaal is doorgedrongen.
Komende dagen, weken, maanden, jaren, moet ik het proberen los te gaan laten, en mijn leven op een andere manier in te richten.
Het geregel en de afspraken met mijn donor, al de ritjes naar het ziekenhuis, alle afspraken, de echo's, het bloedprikken en zelfs de regelmatige bezoeken aan de apotheek voor de bulk hormonen elke keer weer.
Al de tijd en energie die ik er afgelopen jaren in heb gestoken, het zal raar zijn dat dat allemaal niet meer hoeft.
Het zal vreemd voelen om nu elke maand te weten dat ik een eisprong heb maar er niets mee te doen.
De tijd is dus nu gekomen om ook deze blog te sluiten, want ook dat is weer een stap.
Ik wens iedereen die nog bezig is met zwanger worden heel veel succes en ik hoop dat het jullie beter vergaat dan bij mij.
